Miś, Skleroza i stara poszwa

Nie , nie pomyliłam się. Nie pomyliłam tytułów. Nie będziemy rozmawiać o czarownicach, ani lwach , ani tym bardziej starych szafach. 
Owszem czarownicę mijam każdego dnia, gdy rankiem przemykam przed lustrem. Lwią odwagę znajduję w sobie za każdym razem, gdy muszę skorzystać z toalety w którymś z budynków przy Kolejowej, gdzie mam obecnie biuro. W nim zresztą znajduje się stara szafa. Ale co z tego? Żeby w ogóle podjąć się otwarcia jej drzwi, konieczne jest zawarcie ubezpieczenia na życie, albo przynajmniej NW. W sumie już nie pamiętam, co do niej włożyłam, ale jestem niemal w 100 procentach pewna, że wszystko się przyda … kiedyś. Wróćmy więc do Misia, Sklerozy i starej poszwy
 
Pan Miś to oczywiście projekt  Tone Finnanger  z serii Tilda. Już kiedyś Wam pokazywałam jak uszyć misia z łatką.  Sęk w tym, że zawsze podobał mi się model pokazany w książce – znacznie  większy  - być może starszy brat  mniejszych misiów. W końcu znalazłam sposób na powiększenie szablonu i wzięłam się do pracy.  

Przydatna  okazała się stara poszwa na kołdrę, której jeszcze trochę mi zostało, po tym jak wykroiłam z niej dwie zasłonki do biura (później Wam pokażę :)
Może bardziej kolorowy, niż oryginalny projekt Tildy, ale mnie się tkanina bardzo podobała. Od siebie dodałam  ‘obrożę’ i zawieszkę z tasiemki, dzięki czemu miś będzie mógł zawisnąć…

Tylko bez skojarzeń! Absolutnie nie mam morderczych zapędów. Mój kot może potwierdzić, iż nad zwierzętami się nie znęcam… zazwyczaj ;)

I już niedźwiedzia  skończyłam, i wygrzebałam z zapasów wbijaki, które kupiłam by upiększyć ogród (ale ogrodu jeszcze nie mam ;()i w tym właśnie miejscu dopadła mnie Skleroza. Cały tydzień miotałam się w poszukiwaniu wypalarki.  A jak już w końcu ją znalazłam, to okazało się, że pudełko, a i owszem zawiera wypalarkę, ale już końcówek do niej – nie. 

Dlatego nie będzie happy endu, przynajmniej nie dziś i nie w tej bajce. Ale nie płaczcie, bo za to będzie …

 

CDN