Na chandrę ... zakupy i trochę muzyki

Nie wiem czy to zima, czy skomplikowane procesy trawienne, ale dopadło mnie przygnębienie - przyszpiliło do podłogi i poderwać do lotu nie pozwalało. Wczorajszego dnia chandry i złego samopoczucia nastał punkt kulminacyjny. Gdzieś w okolicach 21:00 orzekłam proste "chrzanić to", przywdziałam piżamę i powlekłam swe zwłoki do łóżka. To do mnie niepodobne! Nie kwestia piżam czy zwłok, ale witania się z sypialnią o tak nieludzko twórczej porze. 

Jakoś musiałam wziąć się w garść. Umiejętności metabolizowania alkoholu testować nie chciałam - czasem skutek jest odwrotny i trafia się na większe dołki, bo się ich nie widzi a i brak kontroli nad kończynami też nie pomaga;>.

No więc cóż innego miałam zrobić. Czytanie książek, owszem uwielbiam, ale tym sposobem to przez najbliższy miesiąc nie robiłabym nic innego. Pieszych wycieczek z podziwianiem śnieżnego puchu nie uskuteczniam. Myślałam co prawda o 'generalnych' porządkach w domu, ale to jednak dobre rozwiązanie na weekend. 

Jak przystało na porządną kobietę - wybrałam się więc na zakupy. Nie ciągnie mnie do wyprzedaży ciuchów, butów czy torebek. Zdołałam za to dopaść autobus i pognać (z ograniczeniem prędkości do 50km/h;) do wspominanej wcześniej hurtowni, skąd wyszłam ze śliczną, wrzosową flanelką na wdzianko dla misia, który zresztą wciąż jest w rozsypce. Ten wrzosik zadziałał jak bateria i mam nadzieje, że wciągu najbliższych dni skończę i misia i wdzianko.

A ponadto przejrzałam sobie nabytą na jakiejś wyprzedaży książkę - Małe mozaiki. Żeby nie było - nigdy tej techniki nie używałam. O mozaice wiem tyle, że można ułożyć ją na podłodze i najlepsze są (chyba) z Włoch. Temat mnie jednak zainteresował. Jak zresztą każdy inny, a dotyczący rękodzieła. Wychodzę z założenia, że jeśli czegoś nie umiem, to nie znaczy, że nie mogę się nauczyć. Oczywiście przydałaby się 48-godzinna doba i spożywanie pokarmów przez kroplówkę, nie tylko dla mnie, ale i rodziny. Ale tak sobie myślę, że w sumie nie pali się. 

Ale do rzeczy. Nie przeczytałam książki, ale ją przejrzałam i na pierwszy rzut obu oczu, wydaje się być przede wszystkim kompetentna. Napisana w języku polskim, co stanowi duży plus, zawiera dużo ilustracji, co też jest pozytywne. Dla początkującego układacza mozaiki (czyt. mnie:)) zebrano tu informacje na temat niezbędnych narzędzi i technik. Takie mini tutoriale jak dla mnie są bardzo przydatne. Oczywiście nie zabrakło inspirujących przykładów od biżuterii począwszy, na ozdobnych pudełkach i obrazach skończywszy. 

Przyjemnie się tę książkę przeglądało - ze standardową mieszanką uczuć zachwytu przyprawionego zazdrością i chęcią spróbowania. Some kind of monster świetnie tu pasował. 

Przyznacie, że każdy aplikuje sobie jakieś własne lekarstwo na podły humor. Ja - w takich sytuacjach - zazwyczaj truję się metalem, bądź czymś pod niego podchodzącym. Nic tak dobrze nie zabija niepożądanych myśli - i słuchu też - ale znajdźcie mi lek bez skutków ubocznych. Wieczorem zdarza mi się pokornieć . Wówczas zapuszczam Tracy Chapman albo Reginę Spektor. Wpadłam zresztą  na pomysł stworzenia na polskiejstacji.pl własnego radia 'Girls Only'. Ciekawa alternatywna do niemal skończonego katalogu o przyjaznej nazwie 'Hit me' :).

Jutro piątek. W zasadzie to za niecałe 8 min. Życzę sobie i wszystkim dobrego humoru :)