Serce w bucie i ...meteorologia

Też to jeszcze czujecie?? Swego rodzaju niedosyt i mokrą skarpetkę, która przebyła podróż dookoła świata w zamkniętej torebce foliowej, na dnie plecaka, który podróżował na dnie skrzynki z kapustą, płynącą rybackim kutrem w poszukiwaniu śledzi.  Mam wrażenie, że spędziłam z tą skarpetka ostatnie kilka dni. W domu sauna – z nieznanych mi przyczyn ogrzewanie wciąż włączone, a zaworki obraziły się i strajkują. Okna pozaklejane – w końcu święta, czy nie – blok ocieplić trzeba. Swoją drogą właściciel firmy, którego pracownicy przeprowadzają tę operację na moim bloku,  wyznaje alternatywne znaczenie święta pracy, sprowadzające się do … pracy. Jego religię poznali zresztą wszyscy mieszkańcy mojego bloku, gdzieś w okolicach 6:45 1 maja 2013. Ucieczka na działkę uniemożliwiła meteorologia. I tak sobie myślę...

W sumie praca w pogodzie to super fucha. Nikt Cię nie zwolni, gdy się pomylisz – w końcu to nie wina Zubilewicza, że nimbostratus dosłownie stratował grzeczniejsze chmurki, w efekcie czego grilla woda zalewa, a nas krew. Sama prognoza pogody jest równie niezwykłym i nieobliczalnym zjawiskiem, co zagadnienie, którego dotyczy. Możesz bowiem rano dowiedzieć się, że cały dzień będzie świecić słońce, by po południu, gdy zmoknięta/ty wrócisz do domu przekonać się, że pogodynka ostrzegała przed deszczem. Nic tylko kretyna z ludzi robią. W czasach gdy HISTORIA się zdarzała, a nie wpadała na klasówki, wróżek, który z sercem w bucie oznajmiał baronowi czy innej wrażliwej na punkcie swojej garderoby persony, że padać nie będzie, w 50% miała szanse dożyć następnego dnia. Czasem jednak 50% dosiadało PECHA i głowa wróżka lądowała na palisadzie. To były czasy… Dziś pogodynek się nie wiesza … ba – płaci się im. Ciekawe, czy dostają premię w zależności od ilość trafnych przepowiedni?

A skoro o sercach w bucie mowa.   Nigdy nie przyszłoby mi do głowy, by serce wkładać do buta. Do kieszeni… portfela może, albo lodówki – owszem – słyszy się o podobnych zboczeniach, ale do BUTA!? To nie ja wymyśliłam – znalazłam przepis w Przytulnych dekoracjach. Tak się złożyło, że jestem w posiadaniu zarówno bawełny, jak i filcu, postanowiłam więc przepis wypróbować.

PrzydaSie:

- materiał na serca i łatki (o tkaninach mowa, nie podrobach)

- wypełniacz do poduszek

- suszona lawenda (w ziołowych sklepach można kupić)

- mulina

- tasiemka

- rzemyk

Bez wzglądu na wybrany materiał, serca szyjemy tak samo.

SZABLON:

Wydrukuj na połowie strony A4

KROK 1:

Odrysowujemy serca na podwójnie złożonej tkaninie (w przypadku drukowanej bawełny – prawe strony do środka)

 KROK 2:

W wybranym miejscu mocujemy (fastrygą bądź szpilką) tasiemkę. Wkładamy ją pomiędzy dwie warstwy materiału, niejako do środka wzoru

KROK 3:

Zszywamy krawędzie pozostawiając niewielki otwór niezbędny do wywrócenia serca na prawą stronę. Pozbywamy się nadmiaru tkaniny, pozostawiając większy zapas przy otworze. Jeśli serduszka robicie z filcu, radzę zostawić odcięte resztki – można je wykorzystać przy wielu innych okazjach. 

KROK 4:

Wywijamy serce na prawą stronę i wypychamy wypełniaczem zmieszanym z lawendą (nie za dużo)

KROK 5:

Zaszywamy otwór i naszywamy aplikacje.

Ot i cała tajemnica :)

Identycznie jak filcowe można zrobić serca z bawełny czy innej tkaniny, jaką macie na zbyciu. Nadadzą się nawet stare poszewki po poduszkach. Różnica występuje jedynie w przypadku, gdy chcecie na serduszku wyhaftować jakiś wzór. Przy filcu można to zrobić po zszyciu i wypchaniu serduszka. W przypadku cienkich tkanin warto podkleić je od lewej strony fizeliną i wyszyć wzór, dopiero później serduszko sklecić w całość. 

Przechowywanie serc w butach nie jest obowiązkowe - można je powiesić np w przedpokoju :)