Torebka ... w toku

Praca, praca, praca! A po potem znów praca, praca i jeszcze trochę więcej pracy i konieczne głaskanie Filona, bo slalom pomiędzy nogami urządza i usiąść nie da. 

Pojechałam po bandzie z tą torebką. Raz może w życiu uszyłam coś, co można nazwać torbą bawełnianą na zakupy. Od lat kilku, co ją zobaczę, powtarzam sobie, że powinnam ramię skrócić i w zasadzie kwestia poprawek na tym etapie się kończy. No to teraz, jakby tego było mało, jeszcze suwaka mi się zachciało. 

Na razie jestem na etapie... tak, to można nazwać siatką geometryczną. Boję się ruszyć z pracą dalej, bo nie jestem pewna efektu. A z tym brakiem pewności kojarzy mi się ryzyko prucia, którego po prostu nie cierpię. 

Wiem jak chcę by przedmiot wyglądał docelowo. Ba, nawet zdarzają mi się śmigać przez głowę niewyraźne obrazy etapów przejściowych. Trochę jakby puzzle, tylko czemu mam wrażenie, że pochodzą z rożnych kompletów;>. 

Nie, nie poddaję się jeszcze. Wyrażam tylko drobną, tycią frustrację. Ale jak się wkurzę, to zszyję wszystkie krawędzie i zrobię z tej niecnej torebki poduszkę!.

ps. Jakiś czas temu PanNikt domagał się czegoś rockandrollowego. Mam nadzieje, że motyw przypadnie mu do gustu.